Kategoria: Książki Podręczniki

nr kat.: TRG K33b, cena: 44.00 zł, autor: Maria WACHOLC

SPIS TREŚCI

ROZDZIAŁ I (ćwiczenia 1 – 41) • 5

Tonacje durowe i molowe do trzech znaków przykluczowych
Skale modalne
Skala góralska
Takt ⁶₄
Struktury ametryczne

ROZDZIAŁ II (ćwiczenia 42 – 49) • 23

Tonacja E-dur
Tonacja cis-moll

ROZDZIAŁ III (ćwiczenia 50 – 53) • 27

Tonacja As-dur
Tonacja f-moll

ROZDZIAŁ IV (ćwiczenia 54 – 60) • 30

Niezgodność znaków przykluczowych z tonacją ćwiczenia

ROZDZIAŁ V (ćwiczenia 61 – 66) • 33

Utwory z modulacjami

ROZDZIAŁ VI (ćwiczenia 67 – 79) • 36

Ćwiczenia oparte na rozszerzonej tonalności i atonalne
Takty: ⁵₈ , ⁵₄

ROZDZIAŁ VII (ćwiczenia 80 – 90) • 40

Ćwiczenia bitonalne

ROZDZIAŁ VIII (ćwiczenia 91 – 98) • 44

Multimetria
Polimetria
Muzyka repetytywna
Takty: ²₈ , ³₈ , ⁴₈ , ⁷₈

ROZDZIAŁ IX (ćwiczenia 99 – 100) • 47

Rytm swobodny
Polirytmia

INDEKS KOMPOZYTORÓW • 48

 

RECENZJE

Śpiewajmy na dwa głosy

Ewa Stachurska, Twoja Muza nr 73 (grudzień-styczeń 2016)

Na łamach „Twojej Muzy” niejednokrotnie poruszano zagadnienia związane z kształceniem słuchu uczniów szkół muzycznych. Omawianie różnorodnych metod nauczania oraz pomocy dydaktycznych do kształcenia słuchu ukazuje, jak dużą wagę przywiązuje się do edukacji dzieci i młodzieży.

Cieszy fakt powstawania coraz większej liczby nowoczesnych podręczników, niejednokrotnie zaopatrzonych w płyty CD z nagranymi przykładami z literatury muzycznej w oryginalnej wersji brzmieniowej. Materiały te, wykorzystywane do różnych form ćwiczeń, rozwijają umiejętność analizy pojedynczych struktur dźwiękowych oraz większych całości muzycznych. Uczą rozumienia języka muzycznego na różnych poziomach edukacji.
Ale kształcenie słuchu to nie tylko zadania analityczno-percepcyjne – to również solfeż, czyli śpiewanie. Jedną z form tej aktywności ucznia jest czytanie nut głosem, umiejętność złożona, wymagająca wielu ćwiczeń. Wśród pomocy dydaktycznych do pracy nad tym elementem kształcenia słuchu znaleźć można wartościowe materiały zawierające fragmenty utworów muzycznych, dzięki którym uczeń poznaje cechy stylistyczne właściwe dla twórczości poszczególnych kompozytorów, epok historycznych czy folkloru muzycznego.
Najnowszym podręcznikiem z tego zakresu jest „Solfeż dwugłosowy” Marii Wacholc, opublikowany przez wydawnictwo Triangiel. Autorka, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, ma w swoim dorobku wiele publikacji dotyczących kształcenia słuchu, by wymienić tylko podręczniki dla uczniów klas I–VI szkoły muzycznej I st. „Solfeż elementarny” i kompatybilny z nimi program komputerowy do kształcenia słuchu „Amabile” (I–III), trzyczęściowe „Czytanie nut głosem” – podręczniki dla uczniów szkół średnich i wyższych czy opracowania metodyczne dla nauczycieli kształcenia słuchu.
Tym razem Maria Wacholc przygotowała pozycję pod wieloma względami wyjątkową.
„Solfeż dwugłosowy” jest metodycznie opracowanym zbiorem ćwiczeń w całości przeznaczonym do śpiewania w dwugłosie. W podręczniku – wydanym w dwóch częściach – znajdują się 173 ćwiczenia ułożone według wzrastającego stopnia trudności. Autorka nie określiła adresata publikacji, zbiór przykładów może zatem służyć do nauki na różnych etapach nauczania, w zależności od poziomu umiejętności uczniów.
Część pierwsza podręcznika zawiera materiał dźwiękowy utrzymany w tonacjach durowych i molowych do trzech znaków przykluczowych, w części drugiej występują ćwiczenia we wszystkich tonacjach do czterech znaków włącznie, a także przykłady wykorzystujące skale modalne i ludowe oraz tonalność rozszerzoną i skale atonalne. Materiał muzyczny stanowią cytowane w całości lub we fragmentach oryginalne utwory zaczerpnięte z literatury muzycznej od renesansu do współczesności, artystyczne opracowania pieśni ludowych a także ćwiczenia przygotowane dla celów dydaktycznych.
W „Solfeżu dwugłosowym” znajdują się dwa rodzaje zadań. Tradycyjne dwugłosowe ćwiczenia wokalne przeznaczone są do wykonania przez dwóch uczniów lub dwie grupy uczniów. Drugi rodzaj ćwiczeń to przykłady do śpiewania z graniem na fortepianie drugiego głosu lub – co stanowi novum wśród materiałów solfeżowych – do śpiewania z nagraną na dołączonych do podręcznika płytach CD partią fortepianu. Dzięki temu ta forma wielogłosowości może być realizowana, oprócz lekcji kształcenia słuchu, w samodzielnej pracy ucznia w domu. Dotyczy to zwłaszcza tych uczniów, których niewystarczająca umiejętność gry na fortepianie może ograniczyć wykonanie obydwu głosów płynnie, z zachowaniem odpowiedniego tempa i wyrazu muzycznego.
Czytanie nut w dwugłosie stanowi najprostszą pod względem wykonawczym formę wielogłosowości. O znaczeniu tego sposobu śpiewu autorka pisze we wstępie: Zamieszczone w zbiorze utwory pozwalają osiągnąć nie tylko biegłość w czytaniu nut głosem, ale także wykształcić słuch harmoniczny i umiejętność zbiorowego muzykowania. Wykonywanie takich ćwiczeń determinuje dbałość o precyzję rytmiczną realizowanych przykładów, która przy czytaniu jednogłosowym czasem bywa odsuwana na plan dalszy. O innej, równie ważnej korzyści wynikającej ze śpiewu dwugłosowego, pisał Zoltan Kodaly, którego słowa Maria Wacholc cytuje w omówieniu podręcznika na stronie wydawnictwa: „Można powiedzieć: kto śpiewa zawsze jednogłosowo, ten nie umie śpiewać czysto. Tylko poprzez śpiewanie w dwugłosie można nauczyć się także czystego śpiewu jednogłosowego”.
Mamy zatem nowy podręcznik do nauki czytania nut głosem, którego stosowanie umożliwia kształcenie wielu predyspozycji słuchowych oraz umiejętności muzycznych naszych uczniów.

__________

Maria Wacholc, Solfeż dwugłosowy. Cz. I i II. Wydawnictwo Muzyczne Triangiel, Warszawa 2015 r.