TADEUSZ ANDRZEJ ZIELIŃSKI (ur. 22 maja 1931 w Warszawie, zm. 25 lutego 2012 w Warszawie) — muzykolog, krytyk muzyczny i kompozytor. W 1957 roku ukończył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1957–1961 pracował w redakcji muzyki poważnej Polskiego Radia. W cyklicznych audycjach (do 1981 roku) popularyzował na antenie muzykę współczesną. W latach 1960–1991 pracował w redakcji „Ruchu Muzycznego”. W 2006 roku otrzymał Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Tadeusz Andrzej Zieliński w swoich dziełach zajmował się głównie muzyką XX wieku, ale także twórczością kompozytorów XIX-wiecznych (Ostatnie symfonie Czajkowskiego, 1955; Chopin. Życie i droga twórcza, 1993). Za biografię Chopina otrzymał w 1996 roku w Paryżu prestiżową nagrodą „Le Prix des Muses”.

 Większość książek Tadeusza Zielińskiego należy do najważniejszych dzieł polskich o muzyce współczesnej, a niektóre są głównym źródłem wiedzy o twórczości polskich kompozytorów XX wieku. Ważniejsze z jego dzieł to: Style, kierunki i twórcy XX wieku (1972), Problemy harmoniki nowoczesnej (1983), Bartók (1969), O twórczości Kazimierza Serockiego (1985), Szymanowski. Liryka i ekstaza (1997) oraz Dramat instrumentalny Pendereckiego (2003). W jego pracach łączą się znakomite kompetencji naukowe z barwnym stylem, pięknym językiem i bezsprzecznym talentem popularyzatorskim.