JERZY WASOWSKI (1913–1984) – inżynier akustyk, spiker, mikser, lektor, pianista, refrenista, kompozytor, autor tekstów, reżyser oraz aktor teatralny, radiowy, telewizyjny i filmowy.

Urodził się 31 maja 1913 roku w Warszawie. Po ukończeniu wydziału elektromechaniki na Politechnice Warszawskiej rozpoczął praktykę w Polskim Radiu, pracując w działach: amplifikatorni, nagrań i transmisji. Tuż przed wojną zetknął się w radiu z Jeremim Przyborą.

W czasie okupacji przebywał w majątku pp. Zamoyskich, gdzie m.in. prowadził tajne nauczanie w szkole średniej, doprowadzając kilka osób do matury. Wykładał przedmioty ścisłe, uczył muzyki i rysunku. Był świetnym kreślarzem, miał zdolności graficzne, co widać, gdy się ogląda jego nuty, był zamiłowanym majsterkowiczem – do dziś są w domu różne meble jego autorstwa. Lubił i umiał uczyć; kiedy po wojnie wrócił do radia, prowadził kursy dla mikserów.

Po wojnie (1945–46) pracował w radiu (spiker i działy techniczne), następnie w Miejskich Teatrach Dramatycznych – Warszawa (1946–48) początkowo jako taper później aktor, aż w końcu – kompozytor. W PR (1948–50) kierował działem reż. muz. i nagrań, następnie był głównym reżyserem akustycznym (opracował skrypt zasad reżyserii dźwięku dla mikserów). Z PR związany potem jako zastępca kierownika działu emisji (1950–54), reżyser (1954–62), reżyser i st. redaktor Teatru Humoru i Satyry (1962–73), doradca przewodniczącego Radiokomitetu ds. muzyki rozrywkowej (1977–79). Równocześnie cały czas pracował jako lektor, aktor i reżyser.

W dziedzinie muzyki był samoukiem. Pisał w systemie tonalnym, w różnych fakturach: kameralnych, jazzowych, symfonicznych. Znakomity pianista z niezmiennym hobby: matematyką (teoria grup) oraz akustyką muzyczną (struktury dźwiękowe).
Skomponował około 700 piosenek, 150 ilustracji muzycznych do słuchowisk radiowych, widowisk telewizyjnych, filmów animowanych i fabularnych oraz sztuk teatralnych i około 100 piosenek dla dzieci (twórczość najbardziej ceniona przez samego kompozytora).

Niezapomniane są jego kreacje aktorskie: świetny Autor w Dwóch teatrach Szaniawskiego, wyśmienity pułkownik Pickering w Pigmalionie Shaw’a, niezrównany Prus w cyklu Telepatrzydło pana Prusa Hanuszkiewicza, 10 ról (Kaina i Abla, Pana Boga, Żołnierza, Cywila, Zabójcy, Samobójcy, Inkwizytora, Giordana Bruna i Homo Sapiens) w wyróżnionym na festiwalu Prix Italia słuchowisku Janickiego i Wiernika Niech żyje człowiek (1957), Biskup w Ja gorę Janusza Majewskiego).

Genialny duet twórczy z Jeremim Przyborą zaowocował cyklami: Eterek, Kabaret Starszych Panów, Divertimento, Opowieści Starszego Pana, Kabaret Jeszcze Starszych Panów, oraz muzykałami: Panna Zuzanna, Balladyna 68, Medea moja sympatia, Gołoledź, Pani X przeprasza, Telefon zaufania.

Pisał dla kabaretów: Szpak i Dudek (z Wojciechem Młynarskim). Wspaniałe piosenki stworzył też z Romanem Sadowskim (np. Złoty pierścionek), czy Bronisławem Brokiem (np. Jeszcze poczekajmy) oraz musicale m.in.: Pamiętnik Pani Hanki (A. Marianowicz) i Machiavelli (A. Marianowicz i R.M. Groński).

Zmarł 29 września 1984 roku w Warszawie.