ROMUALD TWARDOWSKI (ur. 17 czerwca 1930 w Wilnie) – kompozytor i pedagog.

W latach 1952–57 studiował fortepian i kompozycję w klasie Juliusa Juzeliunasa w Państwowym Konserwatorium Litewskiej SRR w Wilnie. Studia kompozytorskie kontynuował w latach 1957–60 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Bolesława Woytowicza. W 1963 i 1966 studiował chorał gregoriański i polifonię średniowiecza pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu.
Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Utwór Antifone per tre gruppi d’orchestra (1961) zdobył w 1961 roku I nagrodę Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich, a w 1963 roku zajął II miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu; w 1966 roku za Sonetti di Petrarca per tenore solo e due cori a cappella (1965) otrzymał I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Pradze; dwukrotnie – w 1965 za balet-pantomimę Posągi czarnoksiężnika (1963) i w 1973 roku za dramat muzyczny Lord Jim (1970–73) – zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako. Ponadto w 1994 otrzymał nagrodę AGEC – Zachodnioeuropejskiej Federacji Towarzystw Chóralnych oraz doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, w 2006 – Nagrodę im. Ignacego Jana Paderewskiego w Baltimore.
Romuald Twardowski od 1971 roku jest profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.

Romuald Twardowski nie był nigdy wyznawcą awangardy, wykorzystywał jednak elementy nowych technik kompozytorskich do tworzenia własnego języka muzycznego, w którym znaczną rolę odgrywają reminiscencje muzyki dawnych epok. Taka postawa wiąże się zapewne ze studiami nad chorałem gregoriańskim i polifonią średniowiecza, które kompozytor odbył w latach 1963 i 1966 w Paryżu pod kierunkiem Nadii Boulanger. W twórczości Romualda Twardowskiego charakterystyczny jest nurt muzyki religijnej, reprezentowany przez takie utwory, jak Psalmus 149 per coro misto (1962), Mała liturgia prawosławna na zespół wokalny i 3 grupy instrumentów (1968), Laudate Dominum, dialog na 2 chóry mieszane (1976), Sequentiae de ss. Patronis Polonis na baryton, chór i zespół instrumentalny (1977), Chwalitie Imia Gospodnie na chór mieszany (1990), Tu es Petrus na baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1991), Hosanna I na chór mieszany (1992), Pieśni Maryjne na sopran i małą orkiestrę symfoniczną (1993), Canticum Canticorum na sopran, flet, klarnet i smyczki (1994), Regina coeli na chór mieszany (1996) i Hosanna II na chór mieszany (1997). Szczególną uwagę wśród tych kompozycji zwraca Mała liturgia prawosławna nawiązująca do muzyki cerkiewnej.