ANTONI SZALIŃSKI (1925–1997) – kompozytor, dyrygent, pedagog, wychowawca młodzieży, autor opracowań wielu utworów z zakresu muzyki chóralnej i instrumentalnej, w tym również piosenek i miniatur instrumentalnych dla dzieci. Urodzony w znanej rodzinie muzycznej, pozostawił pokaźną spuściznę kompozytorską, obejmującą około 300 utworów. Są wśród nich dzieła symfoniczne i kameralne; Koncert na obój i orkiestrę, Une Querelle na dwa fortepiany i orkiestrę kameralną, Oratorium „Ojczyzna”, ilustracje do sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych, liczne pieśni solowe i chóralne, piosenki dziecięce, młodzieżowe i żołnierskie, utwory na instrumenty solowe, a także przeznaczone dla dzieci i młodzieży utwory fortepianowe o charakterze pedagogicznym.

Ze względu na koligacje rodzinne związany zarówno z Żyrardowem i Mszczonowem.
Prowadził liczne zespoły chóralne na terenie Warszawy. Przez 25 lat współpracował z chórem Filharmonii Narodowej początkowo jako akompaniator i korepetytor, wreszcie jako kierownik chóru i dyrygent.
Od 1969 roku przez wiele kadencji pełnił wymienne funkcję dziekana i prodziekana Wydziału Wychowania Muzycznego w warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina.

Znany i ceniony w środowisku muzycznym, pracował społecznie w licznych stowarzyszeniach. Między innymi w roku 1971 został wiceprezesem Zarządu Koła Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich. Od 1976 roku pracował w Komitecie Głównym wszystkich edycji Olimpiady Artystycznej dla uczniów szkół ogólnokształcących. Był stałym gościem i członkiem komisji konkursów muzyki chóralnej (Warszawa, Legnica, Rumia, Skierniewice, Żyrardów). Za swą wszechstronną działalność wielokrotnie m in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.