STANISŁAW MORYTO (1947−2018) — polski kompozytor i organista. Były rektor Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.

Ukoń­czył stu­dia w Pań­stwo­wej Wyż­szej Szkole Muzycz­nej w War­sza­wie; organy (1971) pod kie­run­kiem Feliksa Rącz­kow­skiego oraz kom­po­zy­cję (1974) u Tade­usza Pacior­kie­wi­cza. Był prze­wod­ni­czą­cym Sto­wa­rzy­sze­nia Pol­skiej Mło­dzieży Muzycz­nej „Jeu­nes­ses Musi­ca­les de Polo­gne” (1973–1981), pre­ze­sem Ludo­wego Insty­tutu Muzycz­nego (1981–1997 — od 1992 Pol­ski Insty­tut Muzyczny), człon­kiem Naro­do­wej Rady Kul­tury (1984–1990) i Rady Pro­gra­mo­wej Naro­do­wego Insty­tutu Fry­de­ryka Cho­pina (2007–2010). Ini­cja­tor i dyrek­tor arty­styczny legnic­kiego festi­walu „Conver­sa­to­rium Muzyki Orga­no­wej” (1986–2011). Był pro­rek­to­rem (1996–2002), a następ­nie dzie­ka­nem (2002–2005) Wydziału Kom­po­zy­cji, Dyry­gen­tury i Teo­rii Muzyki Aka­de­mii Muzycz­nej im. Fry­de­ryka Cho­pina. W latach 2005–2012 peł­nił funk­cję rek­tora Uni­wer­sy­tetu Muzycz­nego Fry­de­ryka Cho­pina w War­sza­wie. Pro­fe­sor zwy­czajny tej uczelni. Dok­tor hono­ris causa Keimy­ung Uni­ver­sity w Daegu (Korea Południowa).

Dzia­łal­ność kon­cer­tową roz­po­czął jesz­cze w cza­sie stu­diów. Wystę­po­wał wie­lo­krot­nie jako soli­sta i kame­ra­li­sta w Pol­sce a także w Austrii, Bel­gii, Buł­ga­rii, Cze­chach, Danii, Fin­lan­dii, Hisz­pa­nii, Niem­czech, Węgrzech i we Wło­szech. Nagry­wał dla roz­gło­śni radio­wych i wytwórni fono­gra­ficz­nych (m.in.: Pol­skie Nagra­nia, Sono­ton Pro Viva, Acte Préa­ble, BeArTon).

Zaini­cjo­wał serie wydaw­nictw daw­nej i współ­cze­snej muzyki pol­skiej, prze­zna­czo­nej na organy i obej­mu­ją­cej m.in. Kra­kow­ską Tabu­la­turę Orga­nową, Gdań­ską Tabu­la­turę Orga­nową, War­szaw­ską Tabu­la­turę Orga­nową (XVII w.), Kolek­cję Conver­sa­to­rium oraz serię Pier­wo­druki Muzyczne Kom­po­zy­to­rów Polskich.

Jego kom­po­zy­cje zostały zare­je­stro­wane na kil­ku­dzie­się­ciu pły­tach (osiem — to płyty autor­skie) i były wyko­ny­wane na kon­cer­tach i festi­wa­lach muzycz­nych w kraju i za gra­nicą (Austria, Bel­gia, Bia­ło­ruś, Buł­ga­ria, Cze­chy, Dania, Esto­nia, Fin­lan­dia, Fran­cja, Gre­cja, Hisz­pa­nia, Holan­dia, Japo­nia, Kanada, Kazach­stan, Korea Połu­dniowa, Kuba. Liban, Litwa, Łotwa, Moł­da­wia, Niemcy, Nor­we­gia, Rosja, Sło­wa­cja, Szwaj­ca­ria, Szwe­cja, Tur­cja, USA, Waty­kan, Węgry, Wielka Bry­ta­nia, Wło­chy). Za swoją twór­czość otrzy­mał sze­reg nagród na kon­kur­sach kom­po­zy­tor­skich i innych wyróż­nień, m.in.: Nagroda Mia­sta Legnicy (2000), Nagroda Brata Alberta (2008), Nagroda im. Wło­dzi­mie­rza Pie­trzaka (2009), Nagroda „Fry­de­ryk” Aka­de­mii Fono­gra­ficz­nej w kate­go­rii Kom­po­zy­tor Roku (2010), Nagroda Mini­stra Kul­tury (1995, 2011). W 2007 roku Wielki Mistrz Zakonu Mal­tań­skiego odzna­czył kom­po­zy­tora Cru­cem Magni Offi­cia­lis, a w 2012 Pre­zy­dent Rzecz­po­spo­li­tej Pol­skiej — Krzy­żem Ofi­cer­skim Orderu „Polo­nia Restituta”.