GRZEGORZ GERWAZY GORCZYCKI, syn Adama i Anny Gorczyców, urodził się około 1665 roku (najpóźniej w 1667) w Rozbarku koło Bytomia na Śląsku. Wykształcenie uzyskał m.in. na uniwersytetach w Pradze czeskiej (ukończył wydział sztuk wyzwolonych oraz filozofii) i w Wiedniu (tytuł licencjata teologii). W 1689 lub 1690 roku przybył do Krakowa, gdzie w roku 1691 wstąpił do seminarium i 22 marca 1692 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Zaraz potem oddelegowany przez kapitułę do Chełmna na Pomorzu, zaczął wykładać retorykę i poetykę w starszych klasach prowadzonej przez księży misjonarzy tzw. Akademii Chełmińskiej (tamtejszego gimnazjum). Wykładał również w seminarium, a także kierował kapelą kościoła archiprezbiterialnego. Po upływie dwu lat kompozytor powrócił do Krakowa, gdzie otrzymał stanowisko wikariusza katedry krakowskiej, a na początku 1696 roku powierzono mu funkcję penitencjarza (spowiednika katedralnego), którą pełnił do końca życia.
10 stycznia 1698 roku Gorczycki otrzymał stanowisko kapelmistrza katedry (Magister capellae musices Ecclesiae Cathedralis Cracoviensis), zaś w 1702 roku powierzono mu tzw. prebendę angelicką, zobowiązującą do uczestnictwa w wokalnym zespole kaplicy św. Stanisława w katedrze. W 1705 roku otrzymał za swe zasługi kanonię w Skalbmierzu, a w latach dwudziestych następną prebendę — kościół Bożego Miłosierdzia na przedmieściu Krakowa, Smoleńsku, co związane było z opieką nad szpitalem przykościelnym. Zmarł 30 kwietnia 1734 roku.
Twórczość Gorczyckiego (zachowało się około 40 kompozycji) można podzielić zasadniczo na dwie grupy:
1) utwory komponowane wg zasad stile antico (obowiązujących w epoce renesansu), w tym msze i motety a cappella (np. Missa paschalis; Missa „Rorate”; Alleluia. Ave Maria; Iudica me, Deus; Sepulto Domino) oraz kompozycje na 4 głosy, 2 skrzypiec i b.c. (Crudelis Herodes; Deus tuorum militum; Iesu, corona Virginum; In virtute tua; Iustus ut palma florebit; Os iusti);
2) utwory wokalno-instrumentalne (głosy wokalne, smyczki, oboje, clarini), utrzymane w nowoczesnym stylu koncertującym (np. Completorium; Conductus funebris; Illuxit sol; Laetatus sum; Litaniae de Providentia Divina).